Πέμπτη 12 Ιουλίου 2012

Ακολουθία αγίας Ελισάβετ μεγάλη Δούκισσα Ρωσίας μάρτυρος, βαρβάρας μοναχής και ετέρων μαρτύρων Αλάσκας.


18 Ιουλίου
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

στμεν στίχους στ΄, κα ψάλλομεν στιχηρ προσόμοια. χος πλ. δ΄. το παραδόξου θαύματος.
λισάβετ Μάρτυς πανσέβαστε, Χριστν εροσα, λιμένα εδιον κα τν Σταυρόν σου π’ μων αρουσα, μέχρις τελείας γάπης, πήκοος γέγονας κραζες λέγουσα· οδν χωρίσει με τς το Θεο, τελείας θελήσεως, τς δυνάμεως τούτου, κα τς χάριτος τις μν φέρει, θείαν λύτρωσιν κα μέγα λεος. (Δίς)
Μάρτυς Βαρβάρα πανθαύμαστε, τ ν τ κόσμ τερπνά, σκύβαλα πάντα γήσω μένοντα, Χριστν προθύμως κατηκολούθησας, κα μέχρις τέλους τ πίστει μείνασα, τος φορήτους πόνους πέμεινας, θεί δυνάμει ντιπαλαίουσα, τν γώνων σου, θλοφόρε πάνσοφε, σκέπε μς κα διαφύλαττε, τας κεσίαις σου. (Δίς)
τερο. ατός. Τί μς καλέσωμεν.
Μάρτυρες Χριστο γενναιότατοι, στρατευσάμενοι προθύμως, στρατι πνευματικ, τν κόσμον δι Κύριον ρνήσασθε, τν δρόμον τς θυσίας διεδράμετε, περιχαρς γαλλόμενοι, πρεσβεύσατε, το σωθναι τς ψυχς μν. (Δίς)
Δόξα. χος α΄.
Τος εκλεέσιν γσιν μν καλλίνικοι Μάρτυρες· λισάβετ Βαρβάρα κα τεροι τς λάσκας φωτολαμπες στέρες, πίστεως ατία γεγόνατε, τι τος θέους ες Κύριον φέροντες, κατηξιώθητε μαρτυρικος στεφάνοις δέξασθαι, κα ορανίων θαλάμων οκιστα φανέντες ριστοι διαλάμπετε τ κόσμ παντί. Δι τν στεῤῥὰν θλησιν μν ανοντες, δεόμεθα δυσωπετε δωρηθναι, παρ το Παντάνακτος Θεο, μόνοιαν κα ερήνην σταθηράν, κα μέγα λεος.
Κα νν. Θεοτοκίον.
Τν παγκόσμιον δόξαν, τν ξ νθρώπων σπαρεσαν, κα τν Δεσπότην τεκοσαν, τν πουράνιον πύλην, μνήσωμεν Μαρίαν τν Παρθένον, τν σωμάτων τ σμα, κα τν πιστν τ γκαλλώπισμα· ατη γρ νεδείχθη ορανός, κα νας τς Θεότητος· ατη τ μεσότοιχον τς χθρας καθελοσα, ερήνην ντεισξε, κα τ Βασίλειον νέξε. Ταύτην ον κατέχοντες, τς πίστεως τν γκυραν, πέρμαχον χομεν, τν ξ ατς τεχθέντα Κύριον. Θαρσείτω τοίνυν, θαρσείτω λας το Θεο· κα γάρ ατός πολεμήσει τος χθρούς, ς παντοδύναμος.

Εσοδος· Φς λαρόν· Προκείμενον τς μέρας· κα τ ναγνώσματα.

Προφητείας σαΐου τ νάγνωσμα. (μγ 9-14).
Τάδε λέγει Κύριος. Πάντα τ θνη συνήχθησαν μα, κα συναχθήσονται ρχοντες ξ ατν. Τίς ναγγελε τατα ν ατος; τ ξ ρχς, τίς κουστ ποιήσει μν; γαγέτωσαν τος μάρτυρας ατν κα δικαιωθήτωσαν, κα επάτωσαν ληθ. Γίνεσθέ μοι μάρτυρες, κα γ μάρτυς Κύριος Θεός, κα πας, ν ξελεξάμην· να γντε, κα πιστεύσητε, κα συντε, τι γώ εμι. μπροσθέν μου οκ γένετο λλος Θεός, κα μετ᾿ μ οκ σται. γώ εμι Θεός, κα οκ στι πάρεξ μο σζων. γ νήγγειλα κα σωσα, νείδισα, κα οκ ν ν μν λλότριος. μες μο μάρτυρες, κα γ Κύριος Θεός· τι π᾿ ρχς γώ εμι, κα οκ στιν κ τν χειρν μου ξαιρούμενος. Ποιήσω, κα τίς ποστρέψει ατό; Οτω λέγει Κύριος Θεός, λυτρούμενος μς, γιος σραήλ.


Σοφίας Σολομντος τ νάγνωσμα. 1-9).
Δικαίων ψυχα ν χειρ Θεο, κα ο μ ψηται ατν βάσανος. δοξαν ν φθαλμος φρόνων τεθνάναι, κα λογίσθη κάκωσις ξοδος ατν, κα φ᾿ μν πορεία σύντριμμα· ο δέ εσιν ν ερήν. Κα γρ ν ψει νθρώπων ἐὰν κολασθσιν, λπς ατν θανασίας πλήρης. Κα λίγα παιδευθέντες, μεγάλα εεργετηθήσονται· τι Θες πείρασεν ατούς, κα ερεν ατος ξίους αυτο. ς χρυσν ν χωνευτηρί δοκίμασεν ατούς, κα ς λοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο ατούς. Κα ν καιρ πισκοπς ατν ναλάμψουσι, κα ς σπινθρες ν καλάμ διαδραμονται. Κρινοσιν θνη, κα κρατήσουσι λαν, κα βασιλεύσει ατν Κύριος ες τος αἰῶνας. Ο πεποιθότες π᾿ ατόν, συνήσουσιν λήθειαν, κα ο πιστο ν γάπ προσμενοσιν ατ· τι χάρις κα λεος ν τος σίοις ατο, κα πισκοπ ν τος κλεκτος ατο.

Παροιμιν τ νάγνωσμα. (Κεφ. λα᾿ 10- 26)
Γυνακα νδρείαν τίς ερήσει; τιμιωτέρα δ στι λίθων πολυτελν τοιαύτη. Μηρυομένη ρια κα λίνον, ποίησεν εχρηστον τας χερσν ατς. γένετο σε νας μπορευόμενη μακρόθεν, συνάγει δ ατη τν βίον. Κα νίσταται κ νυκτν, κα δωκε βρώματα τ οκ, κα ργατάις θεραπαίναις. Θεωρήσασα γεώργιον πρίατο, π δ καρπν χειρν ατς, κατεφύτευσε κτμα. ναζωσαμένη σχυρς τν σφν ατς, ρεισε τος βραχίονας ατς ες ργον. γεύσατο, τι καλν στι τ ργάζεσθαι, κα οκ ποσβέννυται λην τν νύκτα λύχνος ατς. Τς χερας ατς κτείνει π τ συμφέροντα, τος δ πήχεις ατς ρείδει ες τρακτον. Χερας δ ατς διήνοιξε πένητι, καρπν δ ξέτεινε πτωχ. σχν κα επρέπειαν νεδύσατο, κα εφράνθη ν μέραις σχάταις.
Λιτή. χος α΄.
Εφραίνεσθαι ν Κυρί στέπαι τς λάσκας, κα δικαίως σκιρτήσατε γαλλόμεναι, τι τ πιπνοί το Χριστο, σήμερον γυνακες νδρεαι, τν θεόμαχον τύραννον μ πτοούμεναι ικισμν κα μαστίγων, κα πάσης λλης κακώσεως, περαν λαβοσαι, δέξαντο ξ ορανο τν το μαρτυρίου μαράντινον στέφανον, μιμούμεναι τν π ξύλου τανυθέντα πρς σωτηρίαν παντς το κόσμου κα ερήνης κα γαλήνης τν ψυχν μν.
χος β΄.
Τος πανενδόξους το Κυρίου θλητς κα Μάρτυρας, πάντες ο πιστο εφημήσωμεν, λισάβετ, Βαρβάραν, ωάννην κα Σέργιον κα τος λοιπούς οτοι γρ ν μέσ τν θέων ντες κα τν Χριστν κηρύττοντες, βορ τος νόμοις γένοντο, βλεπον γρ τν προκείμενον θάνατον, κα τς προσκαίρου ζως καταφρονοντες αυτος θυσίαν μωμον τ Θε προσήγαγον, ατούμενοι λασμν τας ψυχας μν.
χος γ΄.
Προθύμως τ Κυρί πείκοντες γιοι Μάρτυρες, ν Βοῤῥᾷ φωτολαμπες στέρες δ γεγονότες, κα ποστόλων μιμηταί, στεφάνους μαρτυρικος ν δόξ πελάβετε. Δέξασθαι κα μν δεήσεις κα κεσίας ταπεινάς, ξίους γεννηθναι παντας τας διδαχας μν ργάτας, κα φθάσαι τ θρόν το πάντων Θεο, μονοοντας κα προσκυνοντας τ Βασιλε τν αώνων, κα Σωτρι τν ψυχν μν.
χος δ΄.
Δετε πάντων φιλεόρτων τ σύστημα, κα πνευματικν χορείαν στησάμενοι, τας νεοφανες θλητρίας το Χριστο ες λάσκαν τιμήσωμεν. Αται γρ ξ απαλν νύχων, το Κυρίου τος λόγοις πείκουσαι, κα τος θέοις συναναστραφεσαι φανέρωσαν το Θεο τν λήθειαν, μ φεισθεσαι κόπων, πόνων τε κα θλίψεων, κα πάσης λλης νάγκης. Στεφθεσαι δ παξίως μαρτυρικος στεφάνοις ν ορανος δυσωποσι τν γίαν Τριάδα, ατούμεναι δοθναι πσι τος πιστος, λασμν κα μέγα λεος.
Δόξα. χος α΄.
Εκλεες το Σωτρος γιοι Μάρτυρες τς λάσκας. Ορανν Βασιλείας κληρονόμοι γεγόνατε, τ γρ πίστει δηγούμενοι, ν τ κόσμ ντες, ν μέσ τν γρίων, Θεν τν λων εθαρσς κηρύξατε, θέλοντες πλείστους τούτων κ πλάνης πιστρέψαι κα φωτίσατε τ νεσπέρ φωτί, τς σωστικς γαπς το Χριστο, κα νν τ γέρα τν κόπων μν κομισάμενοι, ν ορανος γάλλεσθε. Δεόμεθα ον κα μες πάντοτε, πρεσβεύειν τ Κυρί, ερηνεσαι τν κόσμον κα σσον τς ψυχς μν.
Κα νν. Θεοτοκίον. Πανεύφημοι Μάρτυρες.
Παρθένε Πανύμνητε Μωσς, τ ν Σο μυστήριον, προφητικος εδον μμασι, Βάτον τν φλεκτον, επερ καιομένην, πρ γρ τς θεότητος, τν μήτραν Σου γν ο κατέφλεξαν, δι ατομέν Σε, ς Μητέρα το Θεο μν, τν ερήνην τ κόσμω Σου δώρησαι.

Ες τν Στίχον. χος πλ. α΄. Χαίροις σκητικν ληθς.
Χαίροις, Νεομαρτύρων χορός, Θεο το ζντος γενναιότατοι ρωες, την πλάνην καταβαλόντες, πίστων ν τ Βοῤῥᾷ, κα Χριστν νδρείως φανερώσαντες, τ νθη τ πνέοντα, εωδίαν τς πίστεως, νέοι πλται, κκλησίας γλάϊσμα, ο στολίσαντες, κα τν γν ορανώσαντες, νεμοι ζωηρότατοι, πιστος ο δροσίζοντες, λιποθυμοντας καθ’ ραν, τας τν βασάνων κακώσεσιν, Χριστν δυσωπετε, τν παρέχοντα τ κόσμ τ μέγα λεος.
Στ.: Θαυμαστς Θες ν τος γίοις Ατο.
Χαίρετε τς λάσκας φρουροί, ρθοδοξίας τ μεγάλα προπύργια, ο θεοι Χριστο πλται, κα φωτιστα το Βοῤῥᾶ, ξιοχρέως νν τιμμεν μς, α νέαι θυσίαι, κα Κυρίου επρόσδεκτοι, ο τς δύνας, γενναίως πομείναντες, μβροι ο πουράνιοι, αμάτων τας χύσεσιν, πλάνην βυθίσαντες νέαν, κα παντελς φανίσαντες, Χριστν νν ατεσθε, δωρηθναι μν πσιν, τ μέγα λεος.
Στ.: Τος γίοις τος ν τ γ Ατο, θαυμάστωσεν Κύριος.
Χαίροις, Νεομαρτύρων πληθύς, πιστν δόξα κα χαρ κα καλλώπισμα, ο πάντων τε τν θέων, πογραμμς θαυμαστός, θλητα Κυρίου νδοξότατοι, ντεθεν οκήτορες, ορανν ο γενόμενοι, ξιώθητε, ποῤῥήτου λαμπρότητος, σήμερον ον γεραίροντες, τν μνήμην τν πάνσεπτον, μνοις νθέοις κροτοντες, ναβομεν κα λέγομεν, Θεν δυσωπετε δωρηθναι μν πάσιν, χάριν κα μέγα λεος.
Δόξα. χος πλ. δ΄
χει μν Οράνιος ερουσαλήμ, μς ξίους οκήτορας πανεύφημοι Μάρτυρες, χει δ κα χώρα τς λάσκας, πνευματικος φωστρας τος νεοφανες γίους· λισάβετ, Βαρβάραν, Σέργιον κα τος σν ατος. Οτοι γρ πάντες το Κυρίου τος λόγοις πείκοντες, κα Θεν ν μέσ τν πίστων φανεροντες, μαρτυρίου τν δν διήνυσαν, ν λάκκ βληθέντες, παξίως στέφθησαν, καταλείψαντες ν τ γ τ ερ τούτων λείψανα, σν τος ατν θείοις λόγοις πογραμμν μν φανεροντες. Δι κα πάντες μες σήμερον τούτους γεραίροντες, βομεν κα λέγομεν· χαίρετε θλοφόροι Χριστο νδοξότατοι, στλοι ἀῤῥαγες τς ρθοδόξου κκλησίας, κα λύχνοι είφωτοι, πάντας τος ν σκότει φωτίζοντες· χαίρετε το Βοῤῥᾶ ο φωτιστα κα Θε κανώτατοι πρεσβευταί, ναξίοις χείλεσιν ατούμενοι εχεσθε κα πρ πάντων μν πως ξιωθμεν το θείου ελέους ν τ μέρ τς Κρίσεως
Κα νν. Θεοτοκίον.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τς δεήσεις τν δούλων Σου, κα λύτρωσαι μς, π πάσης νάγκης κα θλίψεως.

Νν πολύεις. Τρισάγιον.
πολυτίκιον. χος δ΄.
ρθοδόξων τ καύχημα κα εωδία Χριστο, νδρείως δράμετε, τν μαρτυρίου δόν, γενναιότατοι Μάρτυρες, πριγκίπισσα λισάβετ, κα σία Βαρβάρα, πίστεως προμαχοντες, νεδείχθητε ντως, μιμητα ποστόλων πλείστους ν τ σί φωτιοσαι πίστους, δι ν παῤῥησί Θε, πρεσβεύετε σωθναι μς.


ΟΡΘΡΟΣ

Μετ τν α΄ στιχολογίαν, κάθισμα. χος α΄. Τν τάφον Σου Σωτήρ.
Μαρτύρων εκλεν, ν ωσσί φθέντων, γίαν μήγυριν, ο πιστο νν τιμήσωμεν, τος κηρύξαντας, Χριστν ν μέσ θέων, κα θλήσαντας, κα σαλπιθείσας καρδίας, Θε δηγήσαντας.
Δόξα.
ς φίλους το Χριστο, κα θεράποντας θείους, κα Μάρτυρας στεῤῥούς, κα λαμπρος ριστούχους, ξίως τιμήσωμεν, τος θλήσαντας, ν τ ωσσί τ χώρ, κα φωτίζοντας, πεπλανημένας καρδίας, δυνάμει το Πνεύματος.
Κα νν. Θεοτοκίον.
Μαρία τ σεπτόν, το Δεσπότου δοχεον, νάστησον μς, πεπτωκότας ες χάος, δεινς πογνώσεως, κα πταισμάτων κα θλίψεων. Σ γρ πέφυκας, μαρτωλν σωτηρία, κα βοήθεια, κα κραται προστασία, κα σζεις τος δούλους σου.

Μετ τν β΄ στιχολογίαν, κάθισμα. χος β΄. Κατεπλάγη ωσήφ.
Κατεπλάγη ληθς, πας θέων λαός, τε τν τύραννον χθρόν, καταβαλόντες ζωηρς, μετ’ εφροσύνης ψαλλετε ν παῤῥησί πολλ, οδες μς δυνήσεται χωρίσει π γάπης κα πίστεως τ παντεπόπτ Χριστ, πρεσβείαις τούτων Κύριε λέησον κα σσον τς ψυχς μν.
Δόξα.
θλοφόροι το Χριστο, κα σεβν ο φωτιστα, τς ωσσίας ο φρουροί, κα ρθοδόξων στηριγμοί, θεηγόροι πλται μακάριοι, Βαρβάρα λισάβετ κα Σέργιε σν τος λοιπος συνάθλοις μν, νευφημοντες μνοις παξίοις γεραίρομεν, κα λέγομεν· δόξα Σοι Κύριε Παντοκράτωρ, τ ναδείξαντι ν Βοῤῥᾷ, τοιούτους θείους Μάρτυρας.
Κα νν. Θεοτοκίον.
Παρεστσα τ Σταυρ, Παναμώμητος μνς, το μνο κα λυτρωτο, θρνοις κπτετο δεινος, κα τενζουσα λεγεν κπληττομνη. Τί τοτο τ καινν, κα ξένον θέαμα; γλυκύτατε Υἱέ, πς φέρεις τατα κν, πομνεις σταρωσιν, πς κοσιον, κα τν πδυνον θάνατον; Δοξολογ σου, τν πρ λγον, πλαστουργ συγκατβασιν.

Μετ τν Πολυέλεον, κάθισμα. χος γ΄. Τν ραιότητα.
Τος Νεομάρτυρας, πιστο τιμήσωμεν, τος διαλύσαντας, πίστων εδωλα, κα τν Θεν ν ορανος κηρύξαντας πάρχοντα, πρς ατος κραυγάζοντες, π πάσης θλίψεως, μς παλλάξατε, πάντας τος πόθ γεραίροντας, μν τν πάμφωτον μνήμην, ν ερας μνωδίαις.
Δόξα. Κα νν. Θεοτοκίον. Θείας πίστεως.
Θεία γγονας, σκην το Λόγου, μόνη πάναγνε, Παρθενομτορ, τ καθαρτητι γγλους περρασα, τν πρ πντας μ ον γενμενον ερυπωμνον, σαρκς πλημμελμασιν, ποκθαρον, πρεσβειν σου νθοις νμασι, παρέχουσα σεμν τ μγα λεος.

Ο ναβαθμοί·  τ α΄ ντίφωνον το δ΄ χου.
Προκείμενον: Θαυμαστς Θες ν τος γίοις Ατο.
Στ.: Τος γίοις τος ν τ γ Ατο, θαυμάστωσεν Κύριος.
Εαγγέλιον, ζήτει τς ορτς το γίου Παντελεήμονος (Λουκ κα΄, 12-19): Προσέρχετε π τν νθρώπων....
Ν΄ ψαλμός.
Δόξα: Τας τν θλοφόρων...
Κα νν: Τας τς Θεοτόκου...
διόμελον. χος β΄. Στ.: λεμον, λέησόν με Θεός...
Τ παρόντα δεινά, γενναίως φέροντες, ο γιοι Μάρτυρες ν Βοῤῥᾷ, κα ες ορανν τενίζοντες, τ ρχοντι τν θέων λεγον μες, Θεν κηρύξαντες κα τον παλαιν νθρωπον ποθέντες, θανατουμέθα μιμούμενοι τ πάθος Χριστο το πάντων Δεσπότου, ν τας πρεσβείαις Κύριε λέησον κα σσον τς ψυχς μν.

Ετα ο κανόνες· τς Θεοτόκου· κα τν γίων, ο κροστιχίς: Δόξα κροτείσθω Χριστός, τν Μαρτύρων.
δ α΄. χος β΄. Δετε λαοί.
Δετε πιστο παντες, χερας κροτήσωμεν, κα θεοφθόγγοις σμασιν πανηγυρίσωμεν, τν Μαρτύρων τος θλους, Χριστν δοξολογοντες, τι δεδόξασται.
πλον μν, θεον δείχθη κα καύχημα, τ το Σωτρος τρόπαιον, καθαίρετος, το Σταυρο πανοπλία, δι’ ς ο νικηφόροι, στεφάνωθησαν.
Ξφος κα πρ, βόθρον Σταυρόν τε κα θάνατον, τος οιδίμοις Μάρτυσιν πανετείνοντο, ο το Θεο δικται, ζων πρς τν μείνω, ατος λαύνοντες.
Θεοτοκίον.
ρτον ζως τέτοκας τν πουράνιον, σεσαρκωμένον Πάναγνε τν νυπόστατον, το Γεννήτορος Λόγον, διό Σε τν Μαρτύρων, δόξαν δοξάζουσιν.

δ γ΄. Τς πίστεως ν πέτρ.
Καθελον ο καλλίνικοι στρατιται, τ πάθει Σου τ θεί δυναμωθέντες, τς πλάνης τν πολύθεον θεΐαν, ν πίστει κράζοντες· Σ ε Θες μν, κα οκ στιν γιος, τι πλήν Σου Κύριε.
ανσι θείου Αματος αντισθέντες, θυσίαις οκ κλήθητε δαιμονίων, θυσία προσηνέχθητε τ Κυρί λοκαυτούμενοι, κα πίστει κράζοντες· ς οκ στιν γιος, τι πλήν Σου Κύριε.
λον Σε κεκτημένοι ο θλοφόροι, τας αυτν καρδίαις εσωκισθέντα, τρανοντες τν εσέβειαν νεβόων· οκ στιν γιος, ς Θες μν, κα οκ στιν δίκαιος, πλήν Σου Κύριε.
Θεοτοκίον.
Τν μόνην παρθενεύουσαν μετ τόκον, πρς πίστει τς Θεότητος το τεχθέντος, τιμμέν Σε κραυγάζοντες τ Υἱῷ Σου· οκ στιν γιος, ς Θες μν, κα οκ στιν δίκαιος, πλήν Σου Κύριε.

Κάθισμα. χος δ΄. ψωθες ν τ Σταυρ.
Ο στρατιται το Χριστο ο γενναοι, γωνισάμενοι καλς τν βελίαρ, λοτελς βύθισαν αμάτων τας οας, λίθοις γρ συνθλώμενοι, κα τεμνόμενοις ξίφει, κα πυρ καιόμενοι, κα ν λάκκ βληθέντες, στεφανηφόροι φθησαν σαφς, θεν τιμνται, κα ξίως δοξάζονται.
Δόξα. Κα νν. Θεοτοκίον. Τ Θεοτόκ κτενς.
Παναμώμητος μνς κα Παρθένος, ν πεκύησεν Υἱὸν πλωμένον, π Σταυρο ς βλεψεν δύναις τν ψυχήν, κατετρύχετο, κα βόα συντόνως·  πο Σο τέκνον φίλτατον, δωρεν κα θαυμάτων, μνήμην ον πήλαυσεν, χάριστος δμος, λλ’ ες τ σσαι γένος τν βροτν, τατα νν πάσχεις, μν Σου το εσπλαγχνον.

δν δ΄. Εσακήκοα Κύριε.
μιμήσαντο πάθος Σου, το παθος, προθύμως τ θανάτ, αυτος κδόντες ο θλοφόροι Σου.
κετεύοντες πρόσδεξαι, τος θλητς κα λύσιν τν πταισμάτων, πειρασμν τε δίδου, μν πρεσβείαις ατν.
σιώπηται πασα, πλάνην δαιμόνων Χριστέ, Θεν γάρ Σε, τν ντως ληθ, ο Μάρτυρες νεκήρυξαν.
Θεοτοκίον.
Θεοτόκον Σε σεβον, ο θλητα Θεν σεσαρκωμένον, τν Υόν Σου Δέσποινα καταγγέλοντες.

δ ε΄. το φωτς χορηγός.
ραιοτάτην στολήν, πεφοινιγμένη εσεβς αματι, μαρτυρικ κα ξυφασμένην, τ χάριτι τ Σ, ο θλοφόροι Χριστ μφιάσαντο.
Χάρις κα λεος το Παντοκράτορος, Θεο στέφουσιν τος θλητς τ πόθ κατάλληλον, νέμοντος σχύν, δι’ ς νικηφόροι δείχθησαν Μάρτυρες.
άβδον δυνάμεως τος θλοφόροις, τν Σταυρν δέδωκας, κα τν χθρν κατακυριεύεις ποίησας τούτους, δι Σο μνομεν Χριστ τν θεότητα.
Θεοτοκίον.
ερουργν κ Δαβίδ, καταγομένη τν Χριστν τέτοκας, θεν γνή, τς ερωσύνης μετατιθεμένης, νάγκης κα νόμου μετάθεσιν γίνεσθαι.

δ στ΄. βυσσος μαρτιν.
Σάλπιγγος χ κροτείτω, πνευματικ παξίως, λογικν χειλέων καρδία μνον κπέμπουσα, κα μέλπουσα, τν Μαρτύρων τος θλους.
Τέτρωνται τν σεβούντων, κα δυσμενν α καρδίαι, Χριστς γρ κτείνας τν Σταυρόν, ς τόξον πέστειλε τος Μάρτυρας, βέλη κονημένα.
πλοις τς δικαιοσύνης, κα πίστεως ο γενναοι, αυτος πρς πάλην χθρν, σάρκων καθώπλισαν, κα τέλος ξηφάνισαν ατούς.
Θεοτοκίον.
Διάσωσον π κινδύνων, τος δούλους Σου Θεοτόκε, τι πάντες μετ Θεόν, ες Σ καταφεύγομεν, ς ἄῤῥηκτον τεχος κα προστασία.







Κοντάκιον. χος πλ. β΄. Τ νω ζητν.
Τ πόθ Χριστο τρωθέντες ο μακάριοι, κα π γς πίστους Κυρί δηγοντες, λισάβετ Βαρβάρα κα Σέργιος, πανένδοξοι Μάρτυρες το Βοῤῥᾶ, στεφάνους φθάρτους κόμισαν, σν τος λοιπος ν ωσσί θλήσαντας, παξίως νν δοξάζονται, πρεσβεύοντες παύστως πρ πάντων μν.
Οκος.
ν ωσσί φθέντες κα ες τν Βοῤῥᾶν διδάξαντες ο νομαστο το Κυρίου Νεομάρτυρες, θλητικος γσιν τ Θε εηρέστησαν, μ φοβούμενοι βρεις, πειλς κα βίαιος θάνατον, ν δ τ σταδί τν Χριστν κηρύττοντες, τ δικαστ βόων· ο πτοούμεθα μηχανς το λάστορος, κα προθύμως τ στρατι το πάντων Δεσπότου συστοιχούμεθα. Κα νν π τς γς δοξάζονται πρεσβεύοντες παύστως πρ πάντων μν.
Συναξάριον.
Τ ΙΗ το ατο μηνός, μνήμη τν γίων λισάβετ Μεγάλης Δουκίσσης τς ωσσίας, Βαρβάρας, Σεργίου κα τέρων σν ατν Μαρτύρων.
Βασάνοις ποικίλοις θλοσιν ν ωσσί,
λισάβετ, Βαρβάρα, Σέργιος σν τος λλοις.
Τ ατ μέρ, μνήμη το γίου Μάρτυρος Αμιλιανο.
Αμιλιανς ες πυρν βεβλημένος,
Χριστ παραστς τέρπεται σν γγέλοις.
Οτος πρχεν κ Δοροστόλου, πόλεως Μοισίας, δολος πάρχων λληνός τινος, κατ τος χρόνους ουλιανο το παραβάτου κα Καπετολίνου Βικαρίου. Σεβόμενος δ τν Χριστν κα τ εδωλα μυσαττόμενος, ερν πιτήδειον συχίας καιρόν, λαβν σφραν, εσλθεν ες τν ναν τν εδώλων κα συνέτριψε πάντα τ εδωλα κα τς θυσίας διεσκόρπισεν. γομένων δ τέρων δι τοτο κα ακιζομένων, αυτν πελθν προσαγγέλλει, κα τύπτεται βουνεύροις· κα ες κάμινον πυρς βληθες κα φλεκτος διαμείνας, τ Θε τ πνεμα παρέδωκεν.
Τ ατ μέρ, μνήμη τν γίων Μαρτύρων Παύλου, Θες κα Οαλεντίνης.
Αγυπτιάζεις, Παλε, γλώττ το γένους,
Ο μήν γε πίστει· τοιγαρον κτείν ξίφει.
Οαλεντναν κα Θεν ρτημένας,
χθρο Θεο ξαίνουσιν ς χθρς πλάνης.
Οτοι δελφο πρχον, Αγύπτιοι μν τ γένει· π δ τν πόλιν Διοκαισάρειαν χθέντες, παρέστησαν Φιρμιλιαν τ ρχοντι, κα τος λαιος τν ποδν καυτρσιν χρειονται, κα τος δεξιος ξορύττονται φθαλμούς. Κα μν γία Οαλεντνα κα Θεή, π ξύλου ταθεσαι, ξέονται φειδς κα θανατονται. Παλος δ χθες κα βασανισθες πρότερον, ετα πευξάμενος πσι μεγάλ τ φων πρ χριστιανν, πρ ουδαίων κα Σαμαρειτν, κα το παυθναι τν διωγμόν, ες οκτον πάντας κίνησε. Κα οτως τμήθη τν κεφαλήν.
Τ ατ μέρ, γιος Μάρτυς Μάρκελλος, ν κραββάτ πυρακτωθέντι πλωθείς, τελειοται.
νακλιθες Μάρκελλος ες πυρς κλίνην,
πνωσεν πνον τν μακάριον πάνυ.
Τ ατ μέρ, μνήμη το γίου Μάρτυρος ακίνθου το ν μάστριδι.
ς σφράδιον ακίνθιον, Λόγε,
Δέξαι τν άκινθον ατος καλάμοις.
Οτος γιος γεννήθη π γονες εσεβες Θεόκλητον κα Θεονίλλην καλουμένους, κατ τος χρόνους το πισκόπου ρακλείδου, στις πεσκόπευεν ες τν μάστριδα τν παραθαλασσίαν, τν ερισκομένην ες την Μαύρην θάλασσαν. λαβε δ γιος οτος τ νομα άκινθος, π πιφανείαν θείου γγέλου, τε δ γινε τριν χρονν, νέστησεν να νεκρν παιδίον, μ την πίκλησιν το νόματος το Χριστο. σ δ ηξανε κατ τν λικίαν το σώματος, τόσον ηξανε κα κατ τν πνευματικν λικίαν τς αρετς κα ποίησε πολλ θαύματα μακάριος, ως ο φθασε ες τ γηρατεον. Βλέπων δ τος εδωλολάτρας λληνας, τι προσκύνουν ν δένδρον τς καλουμένης Πτελαίας, τ ποον το τρυπημένον κα κούφιον, ζήλ θεί κινηθες οίδιμος, πγε κα κοψεν ατό, θεν πιασθες φέρθη ες τν γεμόνα Καστρίνσιον νόματι κα ες τος ρχοντας τς πόλεως, κα δάρη δυνατά. Ετα, ξεῤῥίζωσαν τ δόντιά του, κα μετ τατα δέσαντες ατν μ σχοινία, τον συραν ξω τς πόλεως, κα τν πλήγωσαν μ ξέα καλάμια, στερον βαλον ατν ες φυλακήν, κα κε παρέδωκε τν γίαν ψυχήν του ες χερας Θεο. Λέγεται δ τι ες τν μνήμην του γίνεται ν τοιοτον θαυμάσιον. τάφος το γίου εναι ποκάτω ες τν γν, που ερίσκεται τ τίμιον ατο λείψανον· ταν λοιπν ο χριστιανο συναχθσιν ες τν μέραν τς ορτς του, κα ρχίσωσι ν ψάλλωσι, τότε ναβρύει ποκάτω το τάφου χμα, τ ποον συνάζων πίσκοπος ες ν γγεον ερόν, διαμοιράζει ατ ες τος χριστιανούς, κα δι’ ατο ατρεύονται τ πάθη τς ψυχς κα το σώματος.
Τ ατ μέρ, ο γιοι Μάρτυρες Δάσιος κα Μάρων ξίφει τελειονται.
τς κεφαλς κτομ το Δασίου
Τέλους μοίου σοι, Μάρων, δδουχία.

Τ ατ μέρ, σιος Παμβ ν ερήν τελειοται.
αυτν σταύρωσε Παμβ τ βί,
Κα σο παρέστη, Στερ σταυρωμένε.
Λαυσαϊκ στορία γράφει: Τούτου το ρους (τς Νιτρίας) γέγονε κα μακάριος Παμβώ, διδάσκαλος Διοσκόρου το πισκόπου κα μμωνίου κα Εσεβίου κα Εθυμίου τν δελφν, κα ριγένους το δελφιδο Δρακοντίου νδρς θαυμαστο. ς Παμβ εχε μν νδραγαθήματα κα προτερήματα πλεστα, ν ος δ κα τοτο· τοσοτον ν περόπτης χρυσο κα ργύρου, ς παιτε λόγος. Διηγετο γάρ μοι μακαρία Μελάνη τι «ν ρχας παραγενομένη ες λεξάνδρειαν π τς ώμης, κα κούσασα περ τς τούτου ρετς, σιδώρου μοι το μακαρίου διηγησαμένου κα δηγήσαντος πρς ατν ες τν ρημον, τι προσήνεγκα ατ ργενταρίαν τριακοσίων λιτρν ργυρίου, παρακαλοσα ατν κ τν πραγμάτων μου μετασχεν. δ καθεζόμενος κα πλέκων θαλλος ελόγησέ με φων μόν κα επεν· « Θες δη σοι τν μισθόν». Κα λέγει τ οκονόμ ατο ριγένει· «Δέξαι κα οκονόμησον ατ πάσ τ κατ Λιβύην κα τς νήσους δελφότητι· τατα γρ τ μοναστήρια πένεται πλέον»· παραγγείλας ατ μηδεν τν ν Αγύπτ δοναι, δι τ επορωτέραν εναι τν χώραν. γ δέ, φησίν, στσα κα κδεχομένη τιμηθναι δοξασθναι π᾿ ατο π τ δόσει, μηδν παρ᾿ ατο κούσασα, επον ατ· «να οδας, κύριε, πόσον στί, τριακόσιαι λίτραι εσίν».
δ μηδ λως νανεύσας πεκρίνατό μοι· « νεγκας ατά, τέκνον, σταθμο χρείαν οκ χει. γρ τ ρη σταθμίζων πολλ μλλον πίσταται τν ποσότητα το ργυρίου. Ε μν γρ μο ατ δίδως, καλς λεγες· ε δ θε, τ τος δύο βολος μ παριδόντι, σιώπα». Οτως κονόμησε, φησίν, κύριος ν τ εσελθεν με ες τ ρος. Μετ᾿ λίγον χρόνον κοιμται νθρωπος το θεο πύρεκτος, μ νοσήσας, λλ τν σπυρίδα καταράπτων, τν ν βδομήκοντα· ς μεταστειλάμενός με, κα το τελευταίου κεντήματος πρς παρτισμν ντος, μέλλων κλείπειν λέγει μοι· «Δέξαι ταύτην τν σπυρίδα κ τν μν χειρν, να μέμνησαί μου· λλο γάρ σοι οκ χω τί καταλείψω». ν νταφιάσασα κα θονίοις τ σμα λίξασα κατέθετο· κα οτως νεχώρησε τς ρήμου, ως θανάτου τν σπυρίδα χουσα μεθ᾿ αυτς.
Οτος Παμβ τελευτν, κατ’ ατν τν ραν το κλιμπάνειν παρεστσι ριγένει τ πρεσβυτέρ κα οκονόμ κα μμωνί, νδράσι περιβοήτοις, κα λοιπος δελφος, τοτο λέγεται ερηκέναι, τι «φ᾿ ο λθον ες τν τόπον τοτον τς ρήμου κα κοδόμησά μου τν κέλλαν κα κησα, κτς τν χειρν μου ο μέμνημαι «δωρεν ρτον» φαγών· ο μεταμεμέλημαι π λόγ λάλησα ως τς ρτι ρας· κα οτως πέρχομαι πρς τν θεν ς μηδ ρξάμενος θεοσεβεν».
Προσεμαρτύρουν δ ατ φηγούμενοι μν ριγένης τε κα μμώνιος τι «Οδέποτε ρωτηθες λόγον γραφικν λλον τιν πραγματικν παραυτ πεκρίνατο, λλ᾿ λεγεν· «Οδέπω ερηκα». Πολλάκις δ παρλθε κα τρίμηνον κα πόκρισιν οκ δίδου, λέγων μ κατειληφέναι. Οτω μέντοι τς ποφάσεις ατο δέχοντο, γινομένας περιεσκεμμένως κατ θεόν, ς π θεο. Ταύτην γρ τν ρετν λέγετο κα πρ τν μέγαν ντώνιον κα πρ πάντας σχηκέναι, τν ες τ κριβς το λόγου».
Φέρεται δ τοιαύτη πρξις το Παμβώ, τι Πίωρ σκητς παραβαλν ατ διον πήνεγκεν ρτον, κα γκληθες παρ᾿ ατο· «Τίνος νεκεν τοτο πεποίηκας;» πεκρίνατο· «να σε μ βαρήσω», φησίν. ν σιγ ητς παίδευσε· μετ χρόνον γρ παραβαλν ατ, βρέξας τν ρτον βάσταζε, κα περωτηθες επεν· «να μή σε βαρήσω κα βρεξα».
νωχλήθη δέ ποτε σιος οτος π τν δαίμονα τς βλασφημίας κα παρεκάλει πρ τούτου τν Θεόν, κουσε δ φωνν νωθεν λέγουσαν ατ: Παμβώ, Παμβώ, μ θύμει π λλοτρί μαρτί, λλ περ τν σν φρόντισον πράξεων, τς δε το πονηρο βλασφημίας, π’ ατν κατέλιπε.
μέγας οτος Παμβώ, τρες χρόνους παρεκάλει τν Θεόν, λέγων: Μ μ δοξάσης ες τν γν. θεν δι τν ταπείνωσίν του ταύτην, τόσον δόξασεν ατν Θεός, στε δν δύνατό τις ν δ ες τ πρόσωπόν του π τν δόξαν κα λαμπρότητα ν εχε.
Τ ατ μέρ, Μνήμη τν ν γίοις Πατέρων μν Στεφάνου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, το ξ μασείας μετατεθέντος, κα ωάννου Μητροπολίτου Χαλκηδόνος, το μολογητο.
Λυθέντες κ γς ο δύο πίσκοποι,
Πάρεισιν δη τ Νόων πισκόπ.
Τ ατ μέρ, τ γκαίνια το Ναο τς περαγίας Θεοτόκου ν τος Καλλιστράτου.
Νας Θεο πέλουσα, γν Παρθένε,
Ναν σν γίασας τ χάριτί σου.
Τ ατ μέρ, μνήμη το γίου Μεγαλομάρτυρος θανασίου το ωμαίου, το Συγκλητικο, το ν τ Κλύσματι.
Τ ατ μέρ, μνήμη το σίου Βαρλαμ το ναχωρητο, το ν ντιοχεί
Τ ατ μέρ, πέτειος τς νακομιδς τν λειψάνων το σίου Πατρς μν Λαζάρου το Γαλησιώτου
Τ ατ μέρ, μνήμη τν γίων λαμάνων τς Κύπρου νησιφόρου, Παμμεγίστου, Παμφοδίτου, Παφνουτίου, Πήγωνος, Πολεμίου, Σωζομένου, Σωτηρίχου κα Φωτίου.

Τ ατ μέρ, μνήμη το σίου ωάννου το Πολυτλ το γκλείστου το ν Κιέβ Σπηλαίου το ώσσου.
Τ ατ μέρ, μνήμη το σίου Παμβ το μολογητο το γκλείστου το ώσου.
Τ ατ μέρ, μνήμη το γίου ωάννου το Θ΄ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.
Τας ατν γίαις πρεσβείαις, Θεός, λέησον μς. μήν.

δ ζ΄. Εκόνος χρυσς
Σαρκν Δανιήλ, ο κατίσχυσαν ποτ λεόντων στόματα, λλ’ οδ θάνατος τν Μαρτύρων Σου, ν τ χειρί Σου γρ Κύριε, ζσιν α ψυχα τν δικαίων, γαλλινται κα ψάλλουσαι· Ελογητς ε Θεός, τν Πατέρων μν.
φλξ τος τρισίν, δροσίζετο παισν ν Βαβυλνι ποτέ, τος θλοφόροις δ πολύθεος, κατεμαραίνετο κάμινος, θεν τν πάτην ρντες, τεφρουμένην κραύγαζον· Ελογητς ε Θεός, τν Πατέρων μν.
Τ πόθ Χριστέ, ξιστάμενος τ Σ ο θλοφόροι Σου, σπερ νάλωτον περικείμενοι, τ τς σαρκς περιβόλαιον, βασάνων λγεινν κατεφρόνουν, Σο ντρυφντες κα λέγοντες· Ελογητς ε Θεός, τν Πατέρων μν.
ς επλοκος τανν κα ραος χορς τν θλοφόρων Σου, πολυτίμητος κα θεόλεκτος, τν κλεκτν Σου μήγυρις, πνεύματι τ Σ κροτουμένη, κα ερύθμως χορεύουσα· Ελογητς ε Θεός, τν Πατέρων μν.
Τριαδικόν.
Νομίμως τς Σς μολογίας, εσεβς περήθλησαν ο θλοφόροι Σου ακιζόμενοι, κα θεοπνεύστ χάριτι, μίαν τρισυπόστατον φύσιν, θεολογοντες κραύγαζον· Ελογητς ε Θεός, τν Πατέρων μν.
δ η΄. Τν ἀῤῤήτ σοφί.
Μεμηνότων τυράννων, τν δυσκάθεκτον μανίαν, ο θλοφόροι Σου κατέβαλον, διαπρυσίως μελωδοντες· Ελογετε τ ργα Κυρίου, τν Κύριον.
νανήψατε πλάνοι, κα πίγνωτε τν Κύριον ντως, ο νδοξοι θλοφόροι νεβόων· Ελογετε τ ργα Κυρίου, τν Κύριον.
ητοτεύειν μηδόλως, μελετήσαντες ο Χριστο θλοφόροι, Πνεύματος θείου πλησθέντες βόων· Ελογετε τ ργα Κυρίου, τν Κύριον.
Τν γενναων Μαρτύρων, ραιώθησαν ν χάριτι ο πόδες, τρισυπόστατον φύσιν εαγγελιζομένων· Ελογετε τ ργα Κυρίου, τν Κύριον.

δ θ΄. Τν κ Θεο Θεν Λόγον.
λομανήσασαν πάλαι, τν εδώλων τν πλάνην, Χριστ ν τας καρδίαις τν βροτν, σν τ πυρ τς πίστεως κατέφλεξας, Μαρτύρων τς εσεβείας θροισας χορούς, παξίως Σ μνοις, παύστως μεγαλύνοντας.
ευστν ο Μάρτυρες δόξαν, κα τν στατον πλοτον            Χριστ καταλιπόντες π τς γς, Σ τ τς δόξης παύγασμα, ναφαίρετον πλοτον, ερόντες αωνίων γαθν κληρονόμοι ξίως, ν ορανος γένοντο.
ς ν σπέρ φύσις, τν νθρώπων πάλαι, τς πλάνης ποκύψασα ζυγος, Σο πρ φύσιν τεκούσης γν, τν πάντων Δεσπότην, ς πιγείους κήρυκας σαφς, τς Ατο δεσποτείας, τος Μάρτυρας προβάλλεται
Θεοτοκίον.
Νύμφη κα Μήτηρ Παρθένε, τν γίων τος δήμους τν Θεν καθικετεύοντας Υόν, δέξαι μόνη λπς τν πιστν κα ερήνην τ κόσμ, νίκας τος φιλοχρίστοις ρχουσιν, κα μν σωτηρίαν τος Σ μνοσιν βράβευσον.

ξαποστειλάριον. Γυνακες κουτίσθητε.
ωσσίας τ γλάϊσμα, Βοῤῥᾶ τε τ προπύργια, ο θλητα το Κυρίου, καθελον χάριτι θεί, βελίαρ τν λάστορα, θανάτου μ πτοήσαντες, κα πρς ατος κραυγάζομεν· π παντοίας ύσασθε, νάγκης τε κα θλίψεως, κα χθρν μν πολεμούντων.
Θεοτοκίον.
Μαρία πάντων νασσα, κα τν Μαρτύρων καύχημα, κα σκήνωμα τν σίων, κα ραιότης τν πιστν, βασάνους τε κα δύνας, τ χάριτί Σου πασον, κα πάντας τος μνοντάς Σε, ξίωσον, τν ορανίων θαλάμων, Πάναγνε Μτερ Κυρίου.

Ανοι. χος α΄. Πανεύφημοι Μάρτυρες.
λισάβετ Μάρτυς το Χριστο, κα Βαρβάρα πάνσεμνε, σν τ Σεργί θλήσαντες, ν τ ωσσί χώρ, τν Βοῤῥᾶν φωτίσαντες, κα νν ες ορανος διαμένοντες, π τς γς δοξάζεσθε, ατούμενοι διαλείπτως θεόσοφοι, συνεχ ερήνην κα τ μέγα λεος.

Δετε πάντες ο πιστο ν ωσσί δράμετε, το Βοῤῥᾶ δ τόποις, μετ δέους βλέψατε, κε γρ Νεομάρτυρες νδοξοι, νδρείως μέχρι τέλους θλήσαντες, Θεν ες τος απίστους κήρυξαν, κα λαβόντες νίκης τρόπαια, Χριστ πρεσβεύουσι δωρηθναι μν, πσιν τ θεον λεος.

λισάβετ νδοξε δν μαρτυρίου δραμες, νδρειωτάτου φρονήματι, πλατύνθη γάρ σου τς ψυχς κα σώματος, τ χνη κα γάπη πρς Κύριον, δι κα γενομένη νδρεία, δηγς τν συνάθλων σου, Θεν τν πάντων κέτευε, ορανν ξισαι μς, τος μνούντας σε.

Μάρτυρες Χριστο ο θαυμαστοί, λισάβετ Σέργιος Βαρβάρα κα λλοι μακάριοι, το Βοῤῥᾶ ν χώρ, Θεν ες τος πίστους κήρυξαν, οδόλως τν κινδύνων πτοούμενοι, κα στεφανωθέντες μαρτυρίου αμασιν, πρς τρυφν οράνιον μετέβησαν, κα πρς δόξαν τν μ διαπίπτουσα.

Δόξα. χος πλ. β΄.
θλοφόροι Κυρίου ξιάγαστοι, ωσσίας τ βλαστήματα, κα το Βοῤῥᾶ στέρες πέρλαμπροι, λισάβετ, Βαρβάρα, Σέργιε κα λοιπο τν Μαρτύρων χορεία, ν μέσ γρ γρίων τε κα θέων Χριστν τν Θεν τν πάντων, μνολογοντες κα μ δειλιάσαντες, παντοίαις κακώσεσιν, κα βασάνοις, τ δυσσεβ ρχοντι κα λάτρ τς νομίας εφθαρσς παρέστητε. Δι μαρτυρικος αμασιν φοινιχθέντες, κα ες ορανίους σκηνς νοικοντες, πρεσβεύετε δεόμεθα διηνεκς πρ πάντων τν τελούντων τν εισέβαστον κα θείαν μνήμην μν κα ατουμένων λασμν κα τ μέγα λεος.

Κα νν. Θεοτοκίον.
νύμφευτε Παρθένε Θεοτόκε Μαρία, πάντων τν χριστιανν λπίς, Σ δυσωπομεν γαθη, δυσώπει τν Σν Υἱὸν κα Κύριον τν πάντων, δοναι πσιν μν φεσιν πταισμάτων κα λεως γέννηται παντ τ κόσμ, ν τ μέρ τς κρίσεως.

Δοξολογία μεγάλη κα πόλυσις.


ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Τ τυπικά, ο μακαρισμοί, κα κ το κανόνος τν γίων γ΄ κα στ΄ δή.
πόστολος, πρς ωμαίους η΄ 28-39: δελφοί, οδαμεν δ τι τος γαπσι τν Θεν πάντα συνεργε ες γαθόν...
Εαγγέλιον, κατ Ματθαον, κεφ. ι΄, 16-22: Επεν Κύριος· δο γ ποστέλλω μς ς πρόβατα ν μέσ λύκων...
Κοινωνικόν: Ες μνημόσυνον αώνον σται δίκαιος. λληλούϊα.

Μεγαλυνάριον.
Δετε εφημήσωμεν ο πιστοί, λισάβετ θείαν κα Βαρβάραν τν θαυμαστήν, Σέργιον κα λλους, φωστρας ν ωσσί, κα το Βοῤῥᾶ τος τόπους, Θεν κηρύξαντες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου